Vijf redenen om uit te kijken naar een potentieel historische Indy 500

Van Kalmthout kan een legende worden in Amerika

Natuurlijk is Rinus van Kalmthout dé grote blikvanger voor het Nederlandse publiek. Vanuit de huiskamers aan deze kant van de Atlantische oceaan zal logischerwijs de meeste aandacht naar hem uitgaan. En we moeten zijn impact in Amerika ook niet onderschatten. Met zijn 20 jaar is hij nog altijd de jongste coureur op de grid. Hij was niet eens geboren toen collega Juan Pablo Montoya hier voor het eerst won. Als de Hoofddorper wint, neemt hij het record als jongste winnaar ooit over van Troy Ruttman. Een record dat al staat sinds 1952!

Toch zou het zonde zijn om op zondagavond alle ogen alleen maar op Rinus te richten. Het IndyCar-veld zit vol met interessante personages, die tijdens de Indy 500 ook nog eens verrijkt wordt met enkele ‘glory hunters’; coureurs die zich alleen voor deze race hebben ingeschreven en voor wie dus alles of niets geldt. Daarom bespreken we hieronder enkele andere thema’s om tijdens de race in de gaten te houden.

Dixon aan zijn stand verplicht om nog één keer te winnen

De absolute koning van het moderne IndyCar tijdperk is Scott Dixon. Hij is niet altijd de snelste, maar op de één of andere manier komt hij aan het einde van een race altijd bovendrijven. In de stijl van Alain Prost werd hij zo al zes keer kampioen. Tijdens de Indy 500, waar op die ene dag alles draait om pure snelheid, heeft de Nieuw-Zeelander echter ‘slechts’ eenmaal succes gehad. Om zijn status als de allergrootste IndyCar-coureur van zijn generatie te bevestigen, hoort daar nog wel een overwinning bij.

Dit jaar is misschien wel zijn beste en laatste kans om dat voor elkaar te krijgen. Dixon is inmiddels de 40 gepasseerd, maar lijkt met de jaren eigenlijk alleen maar sneller te worden. Het gehele team van Ganassi was de afgelopen weken snel, maar er was geen enkel moment twijfel dat Dixon daarin het voortouw zou nemen.

Dat leverde hem uiteindelijk pole position op, zijn vierde uit zijn carrière. De laatste keer dat dit hem lukte (2017) bracht dat geen geluk en eindigde zijn race met een megacrash (zie video). De auto’s zijn sindsdien echter behoorlijk veranderd en ‘track position’ is een stuk belangrijker geworden. Een geruststelling wellicht, hoewel hij nog een hele kluif zal hebben aan de twee jonge honden naast hem op de eerste startrij. Colton Herta en Rinus VeeKay zijn samen maar een jaar ouder.

Opvallende statistieken

Als een race zo lang wordt gehouden als de Indy 500, dan worden er uiteraard ook allerlei statistieken en records bijgehouden. De editie van 2021 is wat dat betreft al bijzonder, want ondanks de jeugd op de eerste startrij, verscheen er in bijna 30 jaar niet zoveel ervaring aan de start van deze monumentale race. Maar liefst negen voormalig winnaars zullen zondagavond een poging doen om nóg een Indy-overwinning op hun palmares bij te schrijven.

Daarnaast werd er tijdens de kwalificatie een nieuw snelheidsrecord gevestigd. Men blijft met de huidige auto’s ver uit de buurt van het kwalificatierecord van Arie Luyendyk uit 1996. Zijn gemiddelde van 236.986 mijl per uur (381.392 km/u) over vier ronden is al 25 jaar onaangetast, maar nooit eerder was het startveld in zijn geheel genomen sneller dan dit jaar. In de kwalificatie kwamen de coureurs gezamenlijk uit op een gemiddelde van 230.294 mijl per uur (370.622 km/u).

Chevrolet vs. Honda

De competitieve snelheden van een groot deel van het veld is niet voor een onbelangrijk gedeelte te danken aan de extra turboboost die tijdens de kwalificatie gebruikt werd. Honda heeft het net als voorgaande jaren op dit topvermogen over het algemeen beter voor elkaar dan Chevrolet. Dat Ed Carpenter Racing met Chevrolet motoren als derde en vierde wist te kwalificeren in een top tien die verder uit alleen maar Honda’s bestond, is daarom extra knap.

Tijdens de race is het daarentegen zeker geen uitgemaakte zaak dat Honda opnieuw gaat domineren. De boost wordt reglementair weer een beetje teruggeschroefd, waardoor Honda in theorie een iets minder groot voordeel heeft. Chevrolet lijkt dit jaar echter ook een eigen wapen in huis te hebben en dat is het brandstofverbruik. De twee races op de Texas Motor Speedway lieten eerder dit seizoen zien dat de Chevrolet een fractie zuiniger is.

Outsiders in het achterveld

Als er één team is dat hoopt te profiteren van de zuinige Chevrolet-motor, dan is het Penske. Vrijwel het voltallige team van ‘The Captain’ stelde teleur tijdens de kwalificatie. Nieuwkomer Scott Mclaughlin, die overkomt van de Australische Supercars, deed het met een zeventiende startplaats nog het beste. Josef Newgarden vinden we terug op P21, Simon Pagenaud op P26 en Will Power overleefde op het nippertje Bump Day. Hij start als 32e op de laatste startrij.

Een ander team waarvan we een opmars kunnen verwachten, is Rahal Letterman Lanigan Racing. Met Takuma Sato, Graham Rahal en Santino Ferrucci heeft de winnaar van vorig jaar zonder enige twijfel de meest agressieve driver line-up van alle teams. Sato had zich van dit drietal met een vijftiende plaats het beste gekwalificeerd. Team Penkse en Rahel Letterman Lanigan Racing hebben dus niets te verliezen. Plaats daar nog een Montoya tussen, die voor McLaren Arrow SP vanaf P24 start, en je hebt garantie op spektakel.