Een jaar uit de Formule 1: Wie gingen Esteban Ocon voor?

Esteban Ocon maakte in zijn eerste tweeënhalf jaar in Formule 1 behoorlijk wat indruk. In 2016 verving hij halverwege het seizoen Rio Haryanto bij Manor en wist voor het jaar daarna meteen een stoeltje te pakken bij Force India.

De jonge Ocon wist te imponeren bij het team, zelfs naast de ervaren Perez. Maar in 2018 had het team wel andere zorgen aan de kop, met een eigenaar die werd aangeklaagd en een lege bankrekening. Een consortium geleid door Lawrence Stroll kocht het team over. Uiteraard betekende dat een stoeltje voor zoon Lance Stroll en was er geen plek meer voor Ocon. Volgend jaar zal de Fransman echter terugkeren en de plek van Nico Hulkenberg bij Renault overnemen.

Daniil Kvyat

De loopbaan van Daniil Kvyat in Formule 1 is voor de Rus helaas verweven met Max Verstappen. Kvyat doorliep de Red Bull Academy, begon bij Toro Rosso en mocht in 2015 de stoel van de vertrekkende Sebastian Vettel overnemen. Als nieuweling bij het topteam deed de Rus het ook zeker niet verkeerd en versloeg hij zelfs teamgenoot Ricciardo. Het jaar daarop verliep echter een stuk minder goed.

Tijdens de Grand Prix van Rusland in 2016 wist Kvyat twee keer tegen Vettel aan te botsen en ook de eerdere races van het jaar verliepen niet perfect. Red Bull besloot op dat moment aan de noodrem te trekken en plotseling de jonge Verstappen te promoveren en Kvyat terug te zetten naar Toro Rosso. Het zelfvertrouwen was overduidelijk weg en in 2017 wist de Rus ook niet te overtuigen, waarop het team besloot Kvyat te laten gaan.

Het was dan ook een beetje pijnlijk voor Red Bull en Toro Rosso om vervolgens aan het einde van 2018 weer aan te kloppen bij de Rus. Met de promotie van Gasly en het ontslag van Hartley waren er ineens twee stoeltjes vrij bij Toro Rosso en werd Kvyat gevraagd om één daarvan op te vullen. Het kan soms raar lopen in de Formule 1.

Kimi Raikkonen

De opmars van Verstappen in Formule 1 is goed te vergelijken met die van Kimi Raikkonen. Er was veel tegenstand om zo’n jonge coureur, destijds 21 jaar, toe te laten binnen de koningsklasse van de motorsport. Maar Raikkonen snoerde al snel de mond van zijn criticasters en wist in 2007 na een enorm spannend seizoen zijn eerste wereldtitel te pakken met Ferrari. Aan het einde van 2009 werd er echter ineens bekendgemaakt dat de Fin weg zou gaan bij het team en er was geen ander stoeltje beschikbaar.

Raikkonen besloot dan ook in 2010 en 2011 over te gaan op Rally, waar hij naar eigen zeggen een stuk gelukkiger was door het gebrek aan media-aandacht. Toch keerde de Fin in 2012 terug naar de Formule 1 en is hij sindsdien niet meer weg te denken uit de sport. Zelfs met zijn 40 jaren blijft ‘The Iceman’ een rotsvaste coureur.

Nico Hulkenberg

We hebben dit jaar helaas afscheid moeten nemen van Nico Hulkenberg, maar het is niet de eerste keer dat de Duitser geen stoeltje wist te krijgen in F1. De jonge Hulkenberg maakte zijn debuut in 2010 bij het team van Williams, waar hij zelfs de pole position wist te pakken tijdens de Grand Prix van Brazilië. Teambaas Frank Williams maakte aan het einde van het seizoen echter bekend dat de Duitser een andere werkgever moest gaan zoeken.

In 2011 was Hulkenberg dan ook niet te vinden als één van de coureurs op het veld, maar wist hij wel de rol van reservecoureur te pakken bij Force India. Het team had wel vertrouwen in Hulkenberg en promoveerde hem in 2012 om naast Paul di Resta te gaan rijden. Ondanks al die jaren zonder podiumplaats is de Duitser sindsdien uitgegroeid tot een zeer consistente en ervaren coureur. Zal hij in 2021 opnieuw terugkeren naar de Formule 1?

Alain Prost

Drie kampioenschappen had Alain Prost al op zijn naam staan toen hij in 1990 de overstap naar Ferrari maakte. De Fransman was klaar met de rivaliteit tussen hem en teamgenoot Ayrton Senna bij McLaren en wisselde daarom van stoel met Gerhard Berger. De strijd met Senna hield echter niet op bij een ander team, want het kampioenschap ging opnieuw tussen de twee titanen, met deze keer Senna als bovenliggende partij.

In 1991 kwam daar ook nog eens bij dat Ferrari voorbij was gestreven door andere teams, tot grote frustratie van Prost. Met geen enkele overwinning op zak uitte hij veel kritiek op Ferrari en de auto tegenover de pers, waar het team niet van gediend was. Hij werd op staande voet ontslagen en de Fransman besloot om 1992 over te slaan.

In 1993 keerde Prost terug naar de sport in het team van Williams, met nieuweling Damon Hill als teamgenoot en een clausule in zijn contract dat Senna niet bij het team mocht rijden. De terugkeer bleek een goede keuze te zijn geweest, want dat jaar wist hij zijn vierde en laatste titel binnen te slepen. Met de mogelijkheid dat zijn grote rivaal Senna wel bij het team kon komen in 1994 besloot de Fransman het zekere voor het onzekere te nemen en zijn pensioen aan te kondigen.