De coureur met de meeste GP's zonder overwinning

De uit Rome afkomstige coureur maakte op twintig-jarige leeftijd plots een paar grote stappen in zijn racecarrière. In 1978 debuteerde hij in de F3 en tijdens de Canadese GP van 1980 was de Italiaan al te zien in de F1. Het jaar daarop mocht hij als vervanger van Alain Prost plaatsnemen in een McLaren.

Zijn eerste volledige seizoen in de F1 - er zouden er nog tien volgen - sloot de McLaren-coureur af als achttiende. Met enkele seizoenen van afwezigheid zagen we gedurende veertien jaar vaak middelmatige optredens. Het hoogtepunt werd misschien wel bereikt tijdens de GP van de Verenigde Staten op Long Beach waar hij zijn eerste en enige poleposition wist te pakken in een Alfa Romeo in 1982.

In het weekend van zijn pole position haalde hij echter niet zijn hoogst genoteerde finish positie. De Cesaris werd twee keer in zijn F1-loopbaan tweede. Een eerste plek zat er helaas nooit in. Met 214 inschrijvingen en uiteindelijk 208 gestarte races staat de Italiaan wel in de top vijftien van meest ervaren coureurs. Helaas, met maar een schamele 59 punten. Uiteraard waren er wat minder punten te verdelen tussen 1980 en 1994.

Op de huidige grid is er ook een coureur aanwezig die lijdt aan het ‘De Cesaris syndroom’. Nico Hülkenberg klopt op de deur van De Cesaris. Met maar liefst 172 GP’s op zijn naam heeft de Duitser namelijk ook nog nooit de bovenste trede van het podium beklommen. Gezien de huidige coureursmarkt waarin de Hulk het erg moeilijk heeft, hoeft hij niet bang te zijn dat hij over de 208 GP’s van De Cesaris heen zal gaan.