Hoe de generatie van Verstappen een voorbeeld heeft genomen aan Schumacher

Schumacher zet de toon

Silly Season is het moment van het jaar waar bijna alle Formule 1-coureurs worden gelinkt aan nieuwe teams. In de F1 is het namelijk niet meer dan normaal dat contracten niet lang doorlopen. Je moet in de sport namelijk op het juiste moment op de juiste plek zitten, en dan is het dus prettig als je jaarlijks kan wisselen van team. Ook voor de teams is dit prettig, want zij kunnen jaarlijks de beste coureurs uitkiezen.

Natuurlijk waren er in het verleden ook al uitzonderingen. Zo was Michael Schumacher één van de eersten die zo’n lange samenwerking aanging met Ferrari. De Duitser wist dat je geduld nodig hebt in de sport om een team naar de top te brengen. Schumacher reed uiteindelijk elf seizoenen voor Ferrari en werd maar liefst vijf keer wereldkampioen met de Italianen. Hij had wel geduld nodig, want in zijn eerste vier seizoenen greep hij naast de titel.

Schumacher was daarmee de aanzet voor andere grote kampioenen om ook op die manier een team op te bouwen. Zo werd Fernando Alonso ook voor lange tijd naar Ferrari gehaald en was Sebastian Vettel zijn opvolger. Beide wereldkampioenen kwamen echter niet aan de aantal jaar van Schumacher bij Ferrari, laat staan de successen die hij wist te boeken. Het geduld van de coureur/team was sneller op dat goed was.

De nieuwe F1-generatie

Lewis Hamilton is op een andere manier een uitzondering. De Brit tekende niet per se lange contracten, maar reed in de Formule 1 nog maar voor twee teams. Ook dat is opmerkelijk. Hij debuteerde en won zijn eerste wereldtitel bij McLaren-Mercedes, om met Mercedes uiteindelijk echt dominant te worden en zes wereldtitels te winnen. Hoewel hij vaak wel voor enkele jaren vast lag en hij zelf nooit twijfelde over een vertrek, behoorde dat altijd wel tot de mogelijkheden.

Bij de nieuwe generatie zien we echter een nieuwe trend ontstaan. Verstappen is uniek met zijn deal die hem inclusief dit jaar nog zeven seizoenen bij Red Bull houdt, maar we zien dezelfde structuur wel terugkomen bij andere teams. F1-teams hebben vastigheid nodig om te kunnen groeien, verbinden zich aan jonge talenten en de coureurs kunnen op die manier een heel team naar hun hand zetten.

Naast Verstappen zien we namelijk dat Esteban Ocon (bij Alpine tot en met 2024), Charles Leclerc (tot en met 2024 bij Ferrari) en Lando Norris (tot en met 2025 bij McLaren) ook lange contracten hebben getekend. Ook Valtteri Bottas was blij met zijn nieuwe contract. Hij zit namelijk bij Alfa Romeo tot en met 2024.

‘Never change a winning team’

Voor de coureurs lijkt dit een groot risico. Als het team namelijk geen competitieve wagen bouwt, dan kan je zomaar een aantal jaar van je carrière vergooien. Deze talenten zien echter ook in dat je niet zomaar overstapt naar een winnend team. Als een team eenmaal wint, dan houdt het meestal vast aan dezelfde coureurs. Kijk bijvoorbeeld naar Mercedes met Hamilton en Nico Rosberg of naar Red Bull Racing met Sebastian Vettel en Mark Webber. Als de dominantie is bereikt, dan ben je te laat om in te stappen.

Wat dat betreft heeft de huidige generatie een goed voorbeeld genomen aan Fernando Alonso, die altijd weer te vroeg vertrok bij teams, waardoor hij na zijn titels bij Renault nooit meer echt wat kon opbouwen. Hij wist een heel team niet naar zijn hand te zetten, zoals Schumacher wel voor elkaar kreeg. Daar heeft de nieuwe generatie van geleerd.

Juniorenprogramma’s

Naast de lessen uit het verleden lijkt deze generatie ook zeer beïnvloed door de opkomst van de juniorenprogramma’s. In het verleden werden jonge coureurs wel geholpen door teams om aan de top te komen, maar nooit zo erg als nu. Van jongs af aan steunen teams als Mercedes, McLaren, Ferrari en Red Bull al coureurs in hun weg naar de top. Het is dan ook niet gek dat die coureurs ervoor kiezen om loyaal te blijven aan dat team.

Natuurlijk werden coureurs als Schumacher, Alonso, Hakkinen en Coulthard geholpen in hun weg naar de top, maar van geen van die coureurs kon je vooraf aan hun F1-carrìere al zeggen ‘die hoort bij dat team’. Bij de nieuwe generatie is dat veel meer het geval. De coureur en het team zijn al veel langer aan elkaar verbonden.

Zo werd Verstappen door Red Bull naar de Formule 1 gehaald, werden Leclerc en Norris van kleins af aan al gesteund door respectievelijk Ferrari en McLaren en is Hamilton al van kleins af aan onderdeel van de ‘Mercedes-familie’. Het team en de coureur weten wat ze aan elkaar hebben en proberen er vooral aan te werken om samen succesvol te zijn.

Hoewel er mogelijk de nodige clausules staan in de contracten, is Silly Season daardoor steeds meer een dooddoener aan het worden. Het gaat meer om de plekjes van de tweede coureurs en de plekjes bij de achterhoedeteams. De topplekjes zijn namelijk al voor jaren uitgegeven, maar het is wel interessant om te zien welke coureur het samen met zijn team voor elkaar krijgt om die dromen te verwezenlijken. Verstappen is het met Red Bull al gelukt.